Η διαδρομή του τραίνου είναι γενικώς όμορφη, απ' άκρη σ' άκρη στην Ελλάδα. Μπορεί να μην έχουμε πλούσιο σιδηροδρομικό δίκτυο, πάντως δε στερείται καθόλου σε ομορφιές.
Ένα από τα πιο "άγρια" και μαγευτικά κομμάτια είναι αυτό που ξεκινάει από το τούνελ του Μπράλου και καταλήγει στη γέφυρα του Γοργοπόταμου. Από κει και οι παρακάτω φωτογραφίες. Τις τράβηξα από την άνοιξη του 2006 μέχρι την άνοιξη του 2007 σε διάφορες πεζοπορίες εκεί πάνω στα κατσάβραχα... Τα λουλούδια βέβαια είναι κι αυτά αναπόσπαστο μέρος του μαγευτικού σκηνικού.
Από γεφύρι σε τούνελ κι από τούνελ σε γεφύρι...
Τα ίδια κι εδώ, αλλά σε πιο "άγρια" έκδοση...
Το αριστουργηματικό αυτό γεφύρι βρίσκεται ανάμεσα σε δύο τούνελ.
Άλλο ένα πέτρινο τοξωτό γεφύρι ανάμεσα σε απότομα βράχια.
Σχεδόν "στον αέρα" το στενό αυτό πέρασμα του τραίνου, πάνω από τον απότομο γκρεμό. Λίγα μέτρα πριν τη στάση της Τραχίνας.
Όχι, δε με πάτησε... Ήμουν στην άκρη της γέφυρας του Γοργοπόταμου και το "θηρίο" πέρασε δίπλα μου. Μεγαλείο!
Σα "μοντέλο" τραίνου, σαν παιχνιδάκι δε φαντάζει; Αυτή είναι η μεταλλική γέφυρα πάνω από το στενό τμήμα του φαραγγιού του Ασωπού. Σου κόβεται η ανάσα και μόνο να κοιτάξεις προς τα κάτω!
Τα γνωστά τσιμεντένια "υπόστεγα" (αμυντικές στοές) λίγο πριν το φαράγγι. Κάποιοι "τρελοί" σκαρφαλώνουν πάνω σ' αυτά και φωτογραφίζουν τα τραίνα που περνάνε...
Εδώ είμαστε στο Ελευθεροχώρι. Σταθμός (κλειστός πλέον) που χρησιμεύει για τις διασταυρώσεις των τραίνων (λόγω μονής γραμμής). Η αραιή διέλευση των τραίνων είναι το μόνο που "αναστατώνει" την απόλυτη γαλήνη της περιοχής.
Εννοείται ότι την άνοιξη η περιοχή γεμίζει με κάθε είδους χρώματα και αρώματα. Κρίμα που τα παράθυρα των σύγχρονων βαγονιών (για λόγους ασφαλείας...) δεν κατεβαίνουν.
Θα μπορούσα να βρίσκομαι κάθε μέρα εκεί. Πέτρα, σίδερο, βλάστηση, αγριάδα, ποίηση...
Απόλυτη ελευθερία κάτω από τον καθαρό ουρανό, ανάμεσα στη ζωή που σφύζει πάνω στις γυμνές πέτρες. Μια πεζοπορία εκεί πάνω σημαδεύει στ' αλήθεια την ανθρώπινη ύπαρξη...
Πηγή: lonesometraveler41.blogspot.gr
