Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2017

Ποίηση. Στους συναδέλφους μου.

Εδώ που συνταχθήκαμε
 πόνους, χαρές να πούμε
με γνώμονα την σύνεση
όλοι να πορευθούμε.

Ολοι εδώ που είμαστε
κοινή είχαμε πορεία
 με λίγη ίσως διαφορά
μόνον στην ηλικία.

Κανείς μάς δεν μεγάλωσε
 σε πλούσια σαλόνια
 γι’ αυτό και δεν απέκτησε
 ανάλογα γαλόνια.

Με εξετάσεις μπήκαμε
και όρκο για τη θέση
 που ο καθένας ήθελε
χρόνια για να δουλέψει.

Στους ΣΕ Κ - ΟΣΕ δουλέψαμε
 τη θέση να τιμούμε
 μαζί και την φαμίλια μας
 πολύ ψηλά να δούμε.

Πρώτα συνάδελφοι είμασταν
 μετά γίναμε φίλοι
 τίμια για να δουλέψουμε
 όλοι {προϊσταμένοι - εμείς) Φίλοι

Υπάρχουν μέσα στη ΖΩΗ
 κι εγώ πιστεύω ο ίδιος
που ανατρέπεται αυτοστιγμής
του καθενός ο ΒΙΟΣ.

Και τώρα, συνάδελφοι καλοί
που είμαστε στη δύση
ευχόμαστε όλοι μαζί
ο ΘΕΟΣ χαρές να μας χαρίσει.

Τα χρόνια κι αν επέρασαν
 τά νιάτα κι αν εγέρασαν
 η συναδελφωσύνη δεν γέρασε
 μ’αυτήν πρέπει να χαίρεσαι.


Ποιητικά μπορεί να μην ικανοποίησα η καρδιά μου οδήγησε
το μολύβι στο χαρτί έστω και φτωχικά να δείξει
την αγάπη μου σε όλους σας (συναδελφικά)

Ευχαριστώ

ΝΙΚΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Συνταξιούχος σιδηροδρομικός