Της Μαρί Αμπλά-Αρβανιτοπούλου
Η ματιά μου από την αρχή''σφραγισμένη '' από το παρελθόν,με οδήγησε στην αφαιρετική φωτογραφία...Μέρος των έργων μου, ανήκει στο ρεύμα της Rust-Art [της Τέχνης της σκουριάς]... Με προσελκύουν σκουριασμένες- φθαρμένες κ.λ.π. κατασκευές,όπως εγκαταλειμένα πλοία , αυτοκίνητα, σπίτια,κ.λ.π. όπου η σκουριά και η φθορά του χρόνου με ξεφτισμένα χρώματα κ.λ.π., δημιουργούν ενδιαφέρουσες συνθέσεις,από τις οποίες απομονώνω και φωτογραφίζω μικρά κομμάτια ..
Με ενδιαφέρει επίσης πολύ σαν θέμα ο άνθρωπος,[φωτογραφίες δρόμου,πορτραίτο]-με αφαιρετική ματιά συνήθως-,και λιγότερο με ενδιαφέρουν τα τοπία......
Διάλεξα για το τωρινό ''δημοσίευμα'' μερικές φωτογραφίες από τραίνα της Κεντρικής Ευρώπης,τα οποία αγαπώ πολύ για την ομορφιά ,τον πολιτισμό τους , για τις εικόνες που μου χαρίζουν οι σταθμοί,οι αποβάθρες, τα βαγόνια ,καθώς και για την υπέροχη φύση που ''τρέχει'' πάντα αντίθετα.. Ομολογώ ότι αυτές οι φωτό έχουν μια περιγραφική, και όχι τόσο αφαιρετική ματιά...
Το παρακάτω ποίημα για τα τραίνα,από την αγαπημένη μου ποιήτρια Μέρη Λιόντη,με εκφράζει πολύ,καθώς δείχνει πόσα συναισθήματα μπορεί να εμπνεύσει,και πόσες ιστορίες μπορεί να κρύβει ένα τραίνο...
(ένιωσα χέρια να με αγκαλιάζουν )
Θα γυρίσω
Δεν ξέρω αν θα ναι πανσέληνος ή χάση φεγγαριού
Άνοιξη με τις φιλύρες στην Goethe strasse ανθισμένες
ή χειμώνας με το λευκό σεντόνι απλωμένο
Αν βιάζεται ο κόσμος όπως τώρα ή αν θα χει βραδύνει ρυθμό από ζήλεια
Μα μην αμφιβάλλεις
Νύχτα ή μέρα, μια μέρα το τρένο που με παίρνει θα με επιστρέψει στο σ’ αγαπώ σου
Θα έρθω να σε πάρω αγάπη μου
Μακριά
για την κάθε ομορφιά που ονειρεύτηκες
Θα γυρίσω για την αγάπη σου
Και τότε θα πάψεις να μισείς τα τρένα κι αυτές τις αποβάθρες
Φύγετε απ’ τη μέση κυρία μου! Να σκοτωθείτε θέλετε;
Το ..τρένο…μουρμούρισα
Έρχεται. Μα φύγετε από κει λοιπόν!
Μέρη Λιόντη
Πηγή: presspop.gr
