Σάββατο 30 Μαΐου 2015

Ποίημα: "Μες στα τρένα"

Μες στα τρένα στριμωγμένοι
άνθρωποι μικροί μεγάλοι
την πραμάτεια τους φορτώνουν
για να παν ταξίδι πάλι.

Όπως άλλοτε και τώρα, 
η ανεργία τους θυμώνει.
Τα σπιτάκια τους αφήνουν
για να παν στα ξένα μόνοι.

Φίλους, συγγενείς κι αδέρφια
όλους πίσω τους αφήνουν.
Μια ελπίδα έχουν τώρα
στη ζωή τους να πετύχουν.

Η δουλειά και η καριέρα
νέους και μεγάλους θέλει
με τα τρένα νύχτα μέρα
να πηγαίνουν σ’ άλλα μέρη. 


Άρτεμις Αντωνιάδου
Μαθήτρια 2ου Γυμνασίου Ευόσμου