Εκχώρηση του μεγαλύτερου μεριδίου του δημοσίου σε κερδοφόρες επιχειρήσεις
Την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων των δημοσίων οργανισμών προανήγγειλε με συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα Le Figaro ο πρωθυπουργός της Πορτογαλίας Πέντρο Πάσος Κοέλο.
Επισημαίνοντας τον κίνδυνο επιδείνωσης της κρίσης εις βάρος και της δικής του χώρας σε περίπτωση χρεοκοπίας της Ελλάδας, ο πορτογάλος ηγέτης τονίζει ότι θα κάνει από την πλευρά του «ό,τι είναι δυνατόν για να επιτύχει τους στόχους που προβλέπει η δανειακή σύμβαση» με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ.
Μόνο που (όπως και στην περίπτωση της Ελλάδας) τα μέσα επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων κινδυνεύουν να αποδειχθούν καταστροφικά και οι προσδοκίες μείωσης του ελλείμματος απλώς ανεδαφικές. Ο Κοέλο δηλώνει στη Figaro ότι μέχρι το Νοέμβριο θα έχει δρομολογηθεί η πώληση του πλειοψηφικού πακέτου του δημοσίου σε οργανισμούς όπως οι εταιρείες ηλεκτρισμού, αερίου και πετρελαιοειδών. Στη συνέχεια, όπως ο ίδιος προβλέπει, θα ιδιωτικοποιηθούν και οι υπόλοιπες επιχειρήσεις όπως η αεροπορική εταιρεία TAP, η εταιρεία εκμετάλλευσης των αερολιμένων ANA, τα ταχυδρομεία, η δημόσια τηλεόραση RTP και οι σιδηρόδρομοι.
Είναι εντυπωσιακό ότι ακόμα και αν εκποιηθούν όλοι αυτοί οι φορείς («χρυσές μετοχές του δημοσίου» τις ονομάζει ο πορτογάλος πρωθυπουργός ) το δημοσιονομικό όφελος θα είναι μηδαμινό αφού στόχος είναι να εισρεύσουν τουλάχιστον 7 δισ. ευρώ στα δημόσια ταμεία. Το ποσό φαντάζει «αστείο» συγκριτικά με το συνολικό χρέος της χώρας που αγγίζει τα 160 δισ. ευρώ.
Όμως η εφαρμοζόμενη -κατ'εντολή της τρόικας- πολιτική κάθε άλλο παρά αστείο είναι. Εκτός κι αν θεωρηθεί κακόγουστο αστείο. Ένα ακόμα στοιχείο είναι αρκετό για να δείξει ότι τα μέτρα που υιοθετεί με θρησκευτική ευλάβεια η πορτογαλική και όχι μόνο κυβέρνηση οδηγούν σε αδιέξοδο. Από την περικοπή του δώρου των Χριστουγέννων κατά 50% που θα εφαρμοστεί (μόνο για φέτος βεβαιώνει η κυβέρνηση) το δημόσιο ταμείο θα γεμίσει με 800 εκατ. ευρώ.
Είναι προφανές ότι τα σχέδια αυτά δεν εξυπηρετούν καμία οικονομική σκοπιμότητα καθώς ο επιδιωκόμενος οικονομικός στόχος δεν συμβάλει παρά ελάχιστα στην προσπάθεια μείωσης του χρέους.
Αντιθέτως στερεί από το δημόσιο τη συμμετοχή σε κερδοφόρες επιχειρήσεις (αν όχι επί του παρόντος, ασφαλώς εν δυνάμει επικερδείς λόγω απουσίας ανταγωνισμού) που εγγυώνται μελλοντική ανάπτυξη. Η Πορτογαλία θα υποφέρει για δύο ακόμα χρόνια από την ύφεση την ώρα που η κυβέρνηση της χώρας θα ξεπουλά ότι έχει απομείνει από τον εθνικό πλούτο. Ταυτόχρονα η συνεχιζόμενη περικοπή μισθών και επιδομάτων έχει ένα ακόμα τεράστιο κόστος, το κοινωνικό, το οποίο μάλλον δεν προσμετράται στους σχεδιασμούς κυβέρνησης και δανειστών.
"Το βημα"
