ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΪΤΣΙΔΗ
ΣΤΟΝ ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Η αλήθεια είναι ότι η Νέα Δημοκρατία συμπεριφέρθηκε στο νομοσχέδιο για τον ΟΣΕ πιο υπεύθυνα απ' όσο το ΠΑΣΟΚ στην υπόθεση της Ολυμπιακής. Υπερψήφισε το νομοσχέδιο επί της αρχής, θα καταψηφίσει κάποιες διατάξεις, τέλος πάντων, αυτός είναι ένας διακριτικός τρόπος για να πει «συμφωνώ, αλλά κάτι διαφορετικό πρέπει να ψιθυρίσω κι εγώ, γιατί έχω συνδικαλιστές να βολέψω». Οταν ο Χατζηδάκης αγωνιζόταν να ξεφορτωθεί την Ολυμπιακή, το ΠΑΣΟΚ είχε επιστρατεύσει το χειρότερο εαυτό του από τη δεκαετία του '80 και ο πρόεδρός του υποσχόταν ότι, όταν ερχόταν στην εξουσία, θα επανακρατικοποιούσε την εταιρία. Με τι χρήματα; Ισως βρισκόταν ακόμη στη φάση «λεφτά υπάρχουν» - άλλος μεγαλειώδης λαϊκισμός, ελαφρώς υποδεέστερος του σχεδίου στο οποίο ομνύει ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας να μηδενίσει σ΄ ένα χρόνο το έλλειμμα «αξιοποιώντας την περιουσία του Δημοσίου». Είναι κι αυτό ένα δείγμα της αντίληψης για την πολιτική σ' αυτήν την έρημη χώρα. Εκτός από τα μικρά κόμματα, για τα οποία η βελόνα έχει κολλήσει στο «όχι», η εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση θεωρεί υποχρέωσή της να αρνηθεί κάθε αλλαγή, ακόμη και αν αυτή είναι αντίθετη προς τη λογική ή και το ιδεολογικό περίγραμμά της. Το ΠΑΣΟΚ ονειρευόταν κρατικοποιήσεις, ενώ η θύελλα ετοιμαζόταν να ξεσπάσει και η Νέα Δημοκρατία μοιάζει περισσότερο προσκολλημένη στον κρατισμό απ' όσο το ΚΚΕ. Αλλά, ας υποθέσουμε ότι αύριο, με μαγικό τρόπο, βελτιώνονται πάλι οι οικονομικοί δείκτες. Υπάρχουν εκατό άνθρωποι σ' αυτόν τον τόπο που θα ψήφιζαν να πληρώσει τα Δημόσιο ένα βουνό χρήματα για ν' αγοράσει την Ολυμπιακή και μετά όλοι μαζί να τσοντάρουν ένα εκατομμύριο τη μέρα για να τη συντηρούν: απίστευτοι κλαυθμοί και οδυρμοί είχαν ακουστεί για τα «φτερά της Ελλάδος», που θα έπαυαν να πετούν, και άλλα αναλόγως γλαφυρά. Ποιος έχασε τι με την ιδιωτικοποίηση της «Ολυμπιακής»; Κανένας, αν εξαιρέσει κανείς κάποιους προνομιούχους που ταξίδευαν τζάμπα στην Αμερική και την Αυστραλία.
Δεν είναι ζήτημα μικρότερου ή μεγαλύτερου κράτους. Είναι ζήτημα διαχείρισης των δημόσιων πόρων, με ζητούμενο καλύτερο κράτος, όπου χρειάζεται. Ετσι και με τον ΟΣΕ. Και με τα λιμάνια. Και με τα αεροδρόμια. Γιατί αν το δημόσιο αεροδρόμιο είναι όπως το «Μακεδονία», όπου περιμένεις να πάρεις τη βαλίτσα σου, ενώ από το ταβάνι στάζει νερό και οι ιμάντες έχουν να λαδωθούν από τότε που τοποθετήθηκαν, τι κακό συνέβη με το ιδιωτικό «Ελ. Βενιζέλος»;
